Prolog

Pamiętam ten dzień jakby to było wczoraj...
Jak każdego dnia wracałam z mamą z miasta,słuchałyśmy muzyki,śpiewałyśmy,rozmawiałyśmy.
Świetnie się z nią dogadywałam,zawsze najlepsze tematy rozwijały się w samochodzie.
Pamiętam,że ustała na skrzyżowaniu na czerwonym świetle i właśnie wtedy ostatni raz mogłam zobaczyć jej piękny uśmiech.Po chwili zielone światło rozbłysło na ulicy,a moja mama ruszyła.
I nagle...Zauważyłam jak niebieski,wyścigowy samochód jedzie wporst w naszą stronę.
Mama nie zdążyła zahamować,a on nie zdołał nas ominąć,zaczęłyśmy się toczyć aż w końcu samochód ustał.Pamiętam tylko zakrwawioną twarz mojej rodzicielki,która leżała na kierownicy pojazdu.Po tamtym samochodzie nie było śladu,zniknął...Do tej pory nie wiadomo kto to był,do tej pory policja nie może znaleźć sprawcy...
-Ej Laura,żyjesz?-usłyszałam cichy szept blondyna,który oparł się o drzwi mojego auta.
Kiwnęłam lekko głową w jego stronę i posłałam mu nerwowy uśmiech,wypuściłam nerwowo powietrze z ust i położyłam ręce na kierownicy.
-Tylko nie daj się złapać.-poczułam lekkie klepnięce w ramię i po chwili głośne krzyki ludzi którzy nas otaczali.
Spojrzałam się na drogę na której stała już wysoka dziewczyna,w krótkich spodenkach z flagami w rękach.
-1...
-2...
-3...
-START!-krzyknęła głośno i machnęła flagami w dół.

----------
Witam w nowym blogu!

Mam nadzieje,że zobaczę tutaj pare komentarzy,które bardzo mnie zmotywują!:) 

Dziękuje! x